Het zit er op!
Door: Eline Bakker
Blijf op de hoogte en volg Pim en Eline
07 Juni 2015 | Nederland, Steenwijk
We zijn weer thuis! Gister zijn we weer thuis gekomen. We zijn terug en we blijven voorlopig. In deze blog een terugblik op de afgelopen 5 maanden en ook een vooruitblik op wat nu komen gaat.
De outreach was een geweldige ervaring. We hebben God door ons heen zien werken. We mochten zijn als een spiegel die iets van Zijn glorie en heerlijkheid laat zien. We hebben mensen tot geloof zien komen, verschillende mensen hebben zich laten dopen, jongeren zijn geraakt door de liefde van Jezus en hebben nu een passie voor Hem die ze eerder niet hadden, mensen werden bemoedigd, genezen, getroost. Geweldig om uit te stappen en te zien wat God dan doet.
Het waren 'maar' 5 maanden maar het voelt als een hele lange en belangrijke fase in ons leven. Een DTS is 'God kennen en Hem bekend maken' en dat is precies wat er is gebeurd. We hebben een diepere openbaring gekregen van wie Jezus is, en we hebben mogen zien hoe Hij door ons heen andere harten aanraakt.
Was het dan allemaal mooi, happy clappy, rozengeur en maneschijn? Nee. Absoluut niet. Meer dan we hadden verwacht hebben we veel te maken gehad met strijd, moeite en teleurstelling. Het was naast een prachtige tijd soms ook gewoon hartstikke zwaar. Ik kan wat dingen opnoemen. Ik zal heel eerlijk zijn.
Allereerst is er de cultuurshock. In het begin was er niks aan de hand maar na een maandje of 2 merkte we toch dat het cultuurverschil soms zo enorm groot was. Het maakte dat we dingen niet begrepen, wij voelden ons niet begrepen, het leverde veel frustraties, boosheid en tranen op.
De lesfase was fantastisch maar ook zwaar. Er was een strak schema waar we ons aan móesten houden. Vaak misten we onze vrijheid, om te gaan en staan waar we wilden. De basis lag in een gevaarlijke wijk (zie vorige post) dus we konden ook niet makkelijk overal heen als we wél eens vrije tijd hadden. We hebben ons regelmatig 'opgesloten' gevoeld.
Dan het gevoel van teleurstelling. We gingen naar de DTS met allerlei verwachtingen en sommige daarvan kwamen niet uit (hoewel anderen overtroffen werden!). Zo werkten we bijvoorbeeld amper met straat -en hulpbehoevende kinderen. Terwijl we écht dachten dat dat 1 van de hoofdzaken zou zijn.
En 1 van de moeilijkste dingen voor ons was dat de outreach naar Italië ging. 'Terug' naar Europa. En toen bleek dat het moeilijk was om aan verblijfplekken en werk te komen moesten we echt vechten tegen het gevoel van 'het heeft geen zin' 'wat gaan we daar nou betekenen', teleurstelling. En heel eerlijk het klinkt natuurlijk minder 'cool' als je zegt een outreach gedaan te hebben in Italië vergeleken met een ontwikkelingsland waar we dan onze facebook vol konden gooien met heldhaftige 'ik knuffel kindjes met dikke buikjes' foto's. (1 van de redenen dat God ons naar Europa stuurde was denk ik om te beseffen dat daar ook werk aan de winkel is voor Zijn Koninkrijk).
Ook tijdens de outreach hadden we het niet altijd makkelijk. Sommige dagen hadden we maar 1 ding op die dag te doen. Dan was het vechten tegen gedachten als 'Zie je wel, het is nutteloos'. Ook waren er moeilijkheden in het team. Onbegrip, ergernissen, al die dingen die normaal zijn als je 2 maanden bij elkaar op de lip zit.
Schrijf ik deze post om eens even lekker te klagen? Nee. Ik schrijf deze post om een eerlijk beeld te geven van de afgelopen 5 maanden. En nu, nu ik terug kan kijken, kan ik zeggen dat het een levensveranderende, mindblowing ervaring was die ons gelanceerd heeft in onze bestemming en roeping voor ons leven.
We mochten zien dat God wel degelijk krachtig door ons heen gewerkt heeft! De 'het is nutteloos' gedachten waren leugens! Ook al deden we naar ons gevoel soms weinig, we mochten achteraf zien hoe diep Gods liefde mensen geraakt heeft door ons heen, zelfs als we 'niks' deden en gewoon onszelf waren. De kerk in Caserta had vlak voor wij kwamen een moeilijke tijd waar ze door heen moesten. Ze hadden het als gemeente zwaar. We hebben ze bemoedigd, voor ze gebeden, ze geleid in worship en leuke dingen met ze gedaan. En in de 6 dagen dat we er waren hebben we ze kunnen zegenen, en kregen ze de kracht om er weer voor te gaan met z'n allen!
Telkens als we naar een volgende plek gingen waren mensen in tranen, sommigen echt overstuur, en bedankten ze ons en God voor het grote werk wat Hij door ons gedaan heeft in hen.
Álles wat er gebeurd is, de geweldige en de moeilijke momenten, hebben en aan bijgedragen dat deze tijd onvergetelijk was. Wij hebben geleerd om God te vertrouwen om ons voorbij onze teleurstelling mee te namen naar ZIJN plan voor ons. We hebben geleerd op Hem te leunen. Om niet altijd te hoeven weten wat de volgende stap is. Om de controle los te laten en te GENIETEN van de plek die we nu in mogen nemen. Te genieten van ons leven met elkaar en met Hem.
En wat nu? We blijven in Nederland. Dat is heel duidelijk waar God ons nu wil hebben. We geloven dat God iets groots in Nederland gaat doen en wij willen daar deel van zijn! Daar ligt onze focus, de rest is bijzaak. We blijven samen met onze House of Heroes familie (en met andere broers en zussen) werken om Zijn Koninkrijk te laten komen, hier op aarde zoals in de hemel. We leven in een bijzondere tijd. Jezus gaat terug komen!
Practisch: we gaan opzoek naar werk. We hebben wat dingetjes lopen maar dat is nu nog te onzeker om iets over te zeggen. We gaan op zoek naar een huurhuisje. Als je dit leest en je hebt een tip voor een woning, let us know :D. We geloven dat God voor ons zorgt en dat Hij zal voorzien in alles wat we nodig hebben.
Heel erg bedankt voor alle betrokkenheid. Elk berichtje deed ons enorm goed! En ik wil nogmaals iedereen bedanken die ons financieel geholpen heeft. Ik hoop dat je je beseft dat jouw financiën alles mogelijk hebben gemaakt. Alle getuigenissen zijn deels jouw getuigenissen. Jullie hebben geïnvesteerd in mensenlevens, in zielen die verloren waren maar nu gered zijn. En jullie hebben geïnvesteerd in ons. Dankjulliewel!!!
Liefs,
Eline
De outreach was een geweldige ervaring. We hebben God door ons heen zien werken. We mochten zijn als een spiegel die iets van Zijn glorie en heerlijkheid laat zien. We hebben mensen tot geloof zien komen, verschillende mensen hebben zich laten dopen, jongeren zijn geraakt door de liefde van Jezus en hebben nu een passie voor Hem die ze eerder niet hadden, mensen werden bemoedigd, genezen, getroost. Geweldig om uit te stappen en te zien wat God dan doet.
Het waren 'maar' 5 maanden maar het voelt als een hele lange en belangrijke fase in ons leven. Een DTS is 'God kennen en Hem bekend maken' en dat is precies wat er is gebeurd. We hebben een diepere openbaring gekregen van wie Jezus is, en we hebben mogen zien hoe Hij door ons heen andere harten aanraakt.
Was het dan allemaal mooi, happy clappy, rozengeur en maneschijn? Nee. Absoluut niet. Meer dan we hadden verwacht hebben we veel te maken gehad met strijd, moeite en teleurstelling. Het was naast een prachtige tijd soms ook gewoon hartstikke zwaar. Ik kan wat dingen opnoemen. Ik zal heel eerlijk zijn.
Allereerst is er de cultuurshock. In het begin was er niks aan de hand maar na een maandje of 2 merkte we toch dat het cultuurverschil soms zo enorm groot was. Het maakte dat we dingen niet begrepen, wij voelden ons niet begrepen, het leverde veel frustraties, boosheid en tranen op.
De lesfase was fantastisch maar ook zwaar. Er was een strak schema waar we ons aan móesten houden. Vaak misten we onze vrijheid, om te gaan en staan waar we wilden. De basis lag in een gevaarlijke wijk (zie vorige post) dus we konden ook niet makkelijk overal heen als we wél eens vrije tijd hadden. We hebben ons regelmatig 'opgesloten' gevoeld.
Dan het gevoel van teleurstelling. We gingen naar de DTS met allerlei verwachtingen en sommige daarvan kwamen niet uit (hoewel anderen overtroffen werden!). Zo werkten we bijvoorbeeld amper met straat -en hulpbehoevende kinderen. Terwijl we écht dachten dat dat 1 van de hoofdzaken zou zijn.
En 1 van de moeilijkste dingen voor ons was dat de outreach naar Italië ging. 'Terug' naar Europa. En toen bleek dat het moeilijk was om aan verblijfplekken en werk te komen moesten we echt vechten tegen het gevoel van 'het heeft geen zin' 'wat gaan we daar nou betekenen', teleurstelling. En heel eerlijk het klinkt natuurlijk minder 'cool' als je zegt een outreach gedaan te hebben in Italië vergeleken met een ontwikkelingsland waar we dan onze facebook vol konden gooien met heldhaftige 'ik knuffel kindjes met dikke buikjes' foto's. (1 van de redenen dat God ons naar Europa stuurde was denk ik om te beseffen dat daar ook werk aan de winkel is voor Zijn Koninkrijk).
Ook tijdens de outreach hadden we het niet altijd makkelijk. Sommige dagen hadden we maar 1 ding op die dag te doen. Dan was het vechten tegen gedachten als 'Zie je wel, het is nutteloos'. Ook waren er moeilijkheden in het team. Onbegrip, ergernissen, al die dingen die normaal zijn als je 2 maanden bij elkaar op de lip zit.
Schrijf ik deze post om eens even lekker te klagen? Nee. Ik schrijf deze post om een eerlijk beeld te geven van de afgelopen 5 maanden. En nu, nu ik terug kan kijken, kan ik zeggen dat het een levensveranderende, mindblowing ervaring was die ons gelanceerd heeft in onze bestemming en roeping voor ons leven.
We mochten zien dat God wel degelijk krachtig door ons heen gewerkt heeft! De 'het is nutteloos' gedachten waren leugens! Ook al deden we naar ons gevoel soms weinig, we mochten achteraf zien hoe diep Gods liefde mensen geraakt heeft door ons heen, zelfs als we 'niks' deden en gewoon onszelf waren. De kerk in Caserta had vlak voor wij kwamen een moeilijke tijd waar ze door heen moesten. Ze hadden het als gemeente zwaar. We hebben ze bemoedigd, voor ze gebeden, ze geleid in worship en leuke dingen met ze gedaan. En in de 6 dagen dat we er waren hebben we ze kunnen zegenen, en kregen ze de kracht om er weer voor te gaan met z'n allen!
Telkens als we naar een volgende plek gingen waren mensen in tranen, sommigen echt overstuur, en bedankten ze ons en God voor het grote werk wat Hij door ons gedaan heeft in hen.
Álles wat er gebeurd is, de geweldige en de moeilijke momenten, hebben en aan bijgedragen dat deze tijd onvergetelijk was. Wij hebben geleerd om God te vertrouwen om ons voorbij onze teleurstelling mee te namen naar ZIJN plan voor ons. We hebben geleerd op Hem te leunen. Om niet altijd te hoeven weten wat de volgende stap is. Om de controle los te laten en te GENIETEN van de plek die we nu in mogen nemen. Te genieten van ons leven met elkaar en met Hem.
En wat nu? We blijven in Nederland. Dat is heel duidelijk waar God ons nu wil hebben. We geloven dat God iets groots in Nederland gaat doen en wij willen daar deel van zijn! Daar ligt onze focus, de rest is bijzaak. We blijven samen met onze House of Heroes familie (en met andere broers en zussen) werken om Zijn Koninkrijk te laten komen, hier op aarde zoals in de hemel. We leven in een bijzondere tijd. Jezus gaat terug komen!
Practisch: we gaan opzoek naar werk. We hebben wat dingetjes lopen maar dat is nu nog te onzeker om iets over te zeggen. We gaan op zoek naar een huurhuisje. Als je dit leest en je hebt een tip voor een woning, let us know :D. We geloven dat God voor ons zorgt en dat Hij zal voorzien in alles wat we nodig hebben.
Heel erg bedankt voor alle betrokkenheid. Elk berichtje deed ons enorm goed! En ik wil nogmaals iedereen bedanken die ons financieel geholpen heeft. Ik hoop dat je je beseft dat jouw financiën alles mogelijk hebben gemaakt. Alle getuigenissen zijn deels jouw getuigenissen. Jullie hebben geïnvesteerd in mensenlevens, in zielen die verloren waren maar nu gered zijn. En jullie hebben geïnvesteerd in ons. Dankjulliewel!!!
Liefs,
Eline
-
07 Juni 2015 - 11:37
Rosanne:
Allereerst: Welkom thuis in Nederland!
En gaaf om te lezen hoe jullie het allemaal hebben ervaren.
Succes met een woning zoeken, werk zoeken en alles wat jullie nodig hebben
Hij zal jullie hier ook bij helpen!! -
07 Juni 2015 - 14:26
Anneke:
Bewondering en dankbaar wat God doet met ons allemaal!
Jullie hebben ons laten zien dat je het kan !! Volledig vertrouwen ,Jezus volgen en komt goed papa en mama
Hou van jullie en onze hemelse vader die ons nabij was en is -
07 Juni 2015 - 17:05
Martine:
Gaaf om te lezen allemaal, eerlijk en herkenbaar, heel mooi! Welkom terug in Nederland! :-)
Over dat huurhuis, ons huis komt vrij vanaf 1 augustus, want we hebben iets nieuws! Maar dan moet je wel een huurhuis/appartement in hattem willen...
Tot snel! -
07 Juni 2015 - 19:29
Petra Dekker:
Welkom thuis!
Ik heb zo nu en dan jullie blog gelezen en het is gaaf dat jullie dit samen konden doen.
Blijf vooral achter Jezus gaan, dan ga je altijd de goede kant op :)
Lieve groet,
Petra -
08 Juni 2015 - 07:21
Carine:
Welcome backkkkkkkkk!!! -
16 Juni 2015 - 21:13
Janny Rook:
Mooi om te lezen dat jullie je gedragen weten door onze Hemelse Vader.
En idd de foto's die ik zag leken vaak zo dat ik dacht, ze hebben het goed daar, nu lees ik dat niet alles even fijn verliep en het toch wel zwaar is geweest.
Bewonderingswaardig hoe jullie in het leven staan en volledig vertrouwen op Hem. -
16 Juni 2015 - 21:57
Gerrie Dijkstra:
Heel bijzonder om jullie verslag te lezen.
Hoe je dwars door moeilijkheden heen je zo gedragen weet door onze Hemelse Vader.
Wens jullie heel veel succes met het vinden van een huisje.
Ook wens ik jullie veel liefde en zegen van onze Heer. -
16 Juni 2015 - 21:57
Gerrie Dijkstra:
Heel bijzonder om jullie verslag te lezen.
Hoe je dwars door moeilijkheden heen je zo gedragen weet door onze Hemelse Vader.
Wens jullie heel veel succes met het vinden van een huisje.
Ook wens ik jullie veel liefde en zegen van onze Heer. -
28 Juli 2015 - 08:32
Peter & Grietje Kouwenhoven-deGraaf:
Mooie blog.
We hebben jullie verslagen nauwlettend gevolgd.
Moge de HEERE jullie zegenen op jullie verdere weg.
Blijf op Hem vertrouwen!
Je weet nooit wat er gaat komen maar op zijn weg krijgen jullie een
behouden vaart. Ook de apostelen op het meer wisten het niet meer. Petrus meende een schim te zien maar toen Jezus hem riep liep hij zomaar over het water naar hem toe.
Pim & Eline ook jullie vertrouwen spreekt boekdelen en velen kunnen hiervan leren.
Ook jullie motto: Blijf op Jezus Christus vertrouwen op heel je levensweg.
Moge de Heere jullie zegenen en mogen jullie aks voorbeeld dienen voor velen van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
