Intensieve introductie
Door: Eline Bakker
Blijf op de hoogte en volg Pim en Eline
26 Januari 2015 | Brazilië, Recife
Voor je het weet is de eerste week alweer voorbij. Eindelijk hebben we goed internet op onze laptop dus kan ik even een blogje schrijven voor jullie!
Vorige week vrijdag kwamen we aan op Recife Airport. De reis ging super goed, alles liep helemaal op rolletjes. De basis (zo noemen ze het terrein van JMEO) ligt boven op een heuvel. Midden tussen de (viezige) straten kan je een heuvel op rijden en boven aan kom je uit bij de basis. Een heel mooi stuk land, omgeven door jungle. Er wonen hier veel mensen die allemaal werken met verschillende projecten waar ik straks wat meer over zal vertellen. Ze geven hun leven voor de mensen en kinderen in nood hier.
We hebben een kamertje gekregen voor de komende tijd. We zullen hier tot eind April wonen. Het is een kleine kamer, met een klein badkamertje. Alles is naar Nederlandse standaard vies maar wij klagen niet! We hebben tenminste een échte WC die aardig goed doorspoelt en een eigen douche. Met koud water, dat wel. Maar met dit warme weer hier maakt dat eigenlijk echt niet uit. Eerste hadden we last van kakkerlakken in onze badkamer. Elke avond vonden we 4/5 kakkerlakken. Pim moest dan op jacht om ze dood te maken. Maar dat probleem is gelukkig opgelost door het doucheputje goed af te sluiten na het douchen!
De eerste week hier was de introductieweek. Samen met onze (leuke!) klasgenoten kregen we elke dag les over de DTS zelf en over alle verschillende projecten die hier vanuit de basis draaien. Wij zullen ook met die projecten gaan werken dus vandaar dat het belangrijk is dat we weten wat ze precies doen.
Een hele belangrijke bediening die ze hier hebben is het Hope House. Dit is een huis waar straatjongens opgevangen worden. Het doel is om ze te begeleiden de samenleving in. Het straatleven is hier kei en kei hard. De jongens van die straat hebben totaal geen normen en waarden. De tijd in het Hope House is een tijd waar ze (voor het eerst) liefde ervaren. Van de mensen die er werken, en hopelijk zien ze daardoor in dat er een God is die zielsveel van ze houdt en die een plan met hun levens heeft. Er zijn al heel veel hele mooie getuigenissen over jongens die door het Hope House nu een mooi leven hebben kunnen opbouwen. Die jongens leven nu ook allemaal met en voor God.
De eerste stap is: de straat op. Dit zullen wij ook vaak gaan doen. Elke woensdag en vrijdag gaat er een team de straten op om de kinderen daar te ontmoeten. Tot nu toe worden er alleen jongens opgevangen maar de plannen zijn er om ook een meisjes huis te maken. Door 2 keer per week de straat op te gaan proberen ze het vertrouwen te winnen van de kinderen die door hun harde leven niemand meer vertrouwen. Ze gaan heen en spelen, zingen, praten, lachen met de kinderen. Door de jaren heen zijn ze al helemaal bekend geworden bij de jongens dus het vertrouwen bouwen gaat steeds makkelijker.
Eens in de zoveel tijd is er een jongen die aangeeft dat hij een ander leven wil. Deze jongen mag dan naar het Hope House. Het is voor de jongens heel moeilijk om deze stap te zetten omdat ze op straat onafhankelijk zijn en zelf mogen weten wanneer ze wat doen. In het Hope House wordt ze geleerd structuur aan te brengen in hun leven. Het gebeurd regelmatig dat een jongen weg loopt, terug de straat op. Maar het team blijft uitreiken naar deze waardevolle mensen.
Jongens die wel blijven in het Hope House groeien daar op tot ze 18 zijn. Dan kunnen ze niet meer in het Hope House blijven. Er start dan een ander project. Namelijk het project van de steenfabriek. Mensen van YWAM hebben een eigen baksteenfabriek opgezet. De jongens leren hier een vak, verdienen een beetje geld en leren zo hoe het werkt in de samenleving van tegenwoordig. Ze leren in teams te werken, goed met geld om te gaan, op tijd te komen (wat een uitdaging is voor Brazilianen), etcetc. Uiteindelijk kunnen ze dan echt voor zichzelf zorgen en een baan zoeken. Er zijn veel 'succesverhalen' van jongens die op deze manier voorgoed van de straat gehaald zijn.
Verder doen ze hier ook heel veel voor de kinderen van de buurt. Het is een hele arme buurt. Vroeger was het echt een sloppenwijk. Sinds YWAM hier zit is het langzamerhand veranderd. Het is nog steeds heel arm maar mensen hebben wel gewoon huisjes in plaats van krotjes. Aangezien de ouders van de kinderen hier geen geld hebben kunnen ze niks betalen voor hun kinderen. Daarom is er op de basis een school gestart. Ook hebben ze verschillende sportprojecten waaronder vechtsporten en natuurlijk voetbal. De kinderen kunnen zo naar school en sporten.
Het voetbal project heet Show da Bola. Dit is een super gave bediening. Het is een voetbalclub voor arme kinderen. Door de jaren heen zijn ze zo bekend en goed geworden dat grotere clubs contact hebben gelegd met de trainers van Show da Bola. Het is al regelmatig gebeurd dat een speler van Show da Bola bij een bekende 'echte' club terecht is gekomen. Elke dag komen er heel veel kinderen op de basis voetballen. Ze leren voetballen, maar ook nog veel meer dan dat. Ze leren normen en waarden en ze leren over Jezus. Er is nauw contact met de families van de voetballers. De ouders zijn de mensen van YWAM heel dankbaar omdat ze door al deze bezigheden letterlijk van de straat gehouden worden.
Dan is de KINGS KIDS afdeling hier heel groot. Dit is er ook in Nederland. Het is een organisatie die zich richt op kinderen. Er worden kampen georganiseerd voor de kinderen (die komen dan vanuit de wijde omgeving). Op zo'n kamp leren ze zelf over Jezus en leren ze hoe ze Hem bekend kunnen maken, uiteindelijk worden er ook outreaches gedaan en worden veel mensen bereikt. Eigenlijk een beetje hetzelfde concept als een DTS maar dan voor kinderen! Het is een enorm grote beweging hier in Brazilie. Ik vind het zelf mooi om te zien hoe hecht en betrokken alle staff bij de kinderen zijn. Ook al zijn het er tussen de 80 en 100 per kamp, ze kennen iedereen bij naam!
Er is nog veel meer maar dit was het belangrijkste.
De eerste week was intensief. Het is een vol en druk programma. Maar het zijn allemaal leuke en goede dingen. En onze groep is super leuk. Ook al kunnen de meesten geen woord Engels, we hebben het goed samen. Thank God voor Google Translate! Van de staff, de mensen die ons deze DTS begeleiden, kunnen de meesten wel Engels. En er wonen hier verder veel mensen die Engels kunnen en zelf een paar (3) Nederlanders. Dus genoeg mensen om mee te kletsen.
De 2e week is vandaag begonnen. Deze week zullen we voor het eerst een thema hebben. Het thema is: The nature and character of God. De spreker is Matti Gali. Een man met super veel levenservaring en de leider van deze basis.
Onze klasgenoten hebben allemaal facebook dus zo nu en dan zullen jullie ons vast voorbij zien komen in hun foto's! Verder plaatsten ik soms wat foto's op instagram.
We willen IEDEREEN enorm bedanken die ons gesteund hebben. We zijn enorm dankbaar dat we mede door jullie hulp hier mogen zijn. We zullen zelf enorm veel leren, en we zullen wat we leren weer uit kunnen delen naar mensen in nood.
Excuses voor eventuele spelfouten of rare zinnen. Ik heb geen tijd om er heel lang voor te zitten dus dit is zo uit m'n losse polsjes gestypt! :)
Heel veel liefs vanuit Brazilë,
Pim en Eline
Vorige week vrijdag kwamen we aan op Recife Airport. De reis ging super goed, alles liep helemaal op rolletjes. De basis (zo noemen ze het terrein van JMEO) ligt boven op een heuvel. Midden tussen de (viezige) straten kan je een heuvel op rijden en boven aan kom je uit bij de basis. Een heel mooi stuk land, omgeven door jungle. Er wonen hier veel mensen die allemaal werken met verschillende projecten waar ik straks wat meer over zal vertellen. Ze geven hun leven voor de mensen en kinderen in nood hier.
We hebben een kamertje gekregen voor de komende tijd. We zullen hier tot eind April wonen. Het is een kleine kamer, met een klein badkamertje. Alles is naar Nederlandse standaard vies maar wij klagen niet! We hebben tenminste een échte WC die aardig goed doorspoelt en een eigen douche. Met koud water, dat wel. Maar met dit warme weer hier maakt dat eigenlijk echt niet uit. Eerste hadden we last van kakkerlakken in onze badkamer. Elke avond vonden we 4/5 kakkerlakken. Pim moest dan op jacht om ze dood te maken. Maar dat probleem is gelukkig opgelost door het doucheputje goed af te sluiten na het douchen!
De eerste week hier was de introductieweek. Samen met onze (leuke!) klasgenoten kregen we elke dag les over de DTS zelf en over alle verschillende projecten die hier vanuit de basis draaien. Wij zullen ook met die projecten gaan werken dus vandaar dat het belangrijk is dat we weten wat ze precies doen.
Een hele belangrijke bediening die ze hier hebben is het Hope House. Dit is een huis waar straatjongens opgevangen worden. Het doel is om ze te begeleiden de samenleving in. Het straatleven is hier kei en kei hard. De jongens van die straat hebben totaal geen normen en waarden. De tijd in het Hope House is een tijd waar ze (voor het eerst) liefde ervaren. Van de mensen die er werken, en hopelijk zien ze daardoor in dat er een God is die zielsveel van ze houdt en die een plan met hun levens heeft. Er zijn al heel veel hele mooie getuigenissen over jongens die door het Hope House nu een mooi leven hebben kunnen opbouwen. Die jongens leven nu ook allemaal met en voor God.
De eerste stap is: de straat op. Dit zullen wij ook vaak gaan doen. Elke woensdag en vrijdag gaat er een team de straten op om de kinderen daar te ontmoeten. Tot nu toe worden er alleen jongens opgevangen maar de plannen zijn er om ook een meisjes huis te maken. Door 2 keer per week de straat op te gaan proberen ze het vertrouwen te winnen van de kinderen die door hun harde leven niemand meer vertrouwen. Ze gaan heen en spelen, zingen, praten, lachen met de kinderen. Door de jaren heen zijn ze al helemaal bekend geworden bij de jongens dus het vertrouwen bouwen gaat steeds makkelijker.
Eens in de zoveel tijd is er een jongen die aangeeft dat hij een ander leven wil. Deze jongen mag dan naar het Hope House. Het is voor de jongens heel moeilijk om deze stap te zetten omdat ze op straat onafhankelijk zijn en zelf mogen weten wanneer ze wat doen. In het Hope House wordt ze geleerd structuur aan te brengen in hun leven. Het gebeurd regelmatig dat een jongen weg loopt, terug de straat op. Maar het team blijft uitreiken naar deze waardevolle mensen.
Jongens die wel blijven in het Hope House groeien daar op tot ze 18 zijn. Dan kunnen ze niet meer in het Hope House blijven. Er start dan een ander project. Namelijk het project van de steenfabriek. Mensen van YWAM hebben een eigen baksteenfabriek opgezet. De jongens leren hier een vak, verdienen een beetje geld en leren zo hoe het werkt in de samenleving van tegenwoordig. Ze leren in teams te werken, goed met geld om te gaan, op tijd te komen (wat een uitdaging is voor Brazilianen), etcetc. Uiteindelijk kunnen ze dan echt voor zichzelf zorgen en een baan zoeken. Er zijn veel 'succesverhalen' van jongens die op deze manier voorgoed van de straat gehaald zijn.
Verder doen ze hier ook heel veel voor de kinderen van de buurt. Het is een hele arme buurt. Vroeger was het echt een sloppenwijk. Sinds YWAM hier zit is het langzamerhand veranderd. Het is nog steeds heel arm maar mensen hebben wel gewoon huisjes in plaats van krotjes. Aangezien de ouders van de kinderen hier geen geld hebben kunnen ze niks betalen voor hun kinderen. Daarom is er op de basis een school gestart. Ook hebben ze verschillende sportprojecten waaronder vechtsporten en natuurlijk voetbal. De kinderen kunnen zo naar school en sporten.
Het voetbal project heet Show da Bola. Dit is een super gave bediening. Het is een voetbalclub voor arme kinderen. Door de jaren heen zijn ze zo bekend en goed geworden dat grotere clubs contact hebben gelegd met de trainers van Show da Bola. Het is al regelmatig gebeurd dat een speler van Show da Bola bij een bekende 'echte' club terecht is gekomen. Elke dag komen er heel veel kinderen op de basis voetballen. Ze leren voetballen, maar ook nog veel meer dan dat. Ze leren normen en waarden en ze leren over Jezus. Er is nauw contact met de families van de voetballers. De ouders zijn de mensen van YWAM heel dankbaar omdat ze door al deze bezigheden letterlijk van de straat gehouden worden.
Dan is de KINGS KIDS afdeling hier heel groot. Dit is er ook in Nederland. Het is een organisatie die zich richt op kinderen. Er worden kampen georganiseerd voor de kinderen (die komen dan vanuit de wijde omgeving). Op zo'n kamp leren ze zelf over Jezus en leren ze hoe ze Hem bekend kunnen maken, uiteindelijk worden er ook outreaches gedaan en worden veel mensen bereikt. Eigenlijk een beetje hetzelfde concept als een DTS maar dan voor kinderen! Het is een enorm grote beweging hier in Brazilie. Ik vind het zelf mooi om te zien hoe hecht en betrokken alle staff bij de kinderen zijn. Ook al zijn het er tussen de 80 en 100 per kamp, ze kennen iedereen bij naam!
Er is nog veel meer maar dit was het belangrijkste.
De eerste week was intensief. Het is een vol en druk programma. Maar het zijn allemaal leuke en goede dingen. En onze groep is super leuk. Ook al kunnen de meesten geen woord Engels, we hebben het goed samen. Thank God voor Google Translate! Van de staff, de mensen die ons deze DTS begeleiden, kunnen de meesten wel Engels. En er wonen hier verder veel mensen die Engels kunnen en zelf een paar (3) Nederlanders. Dus genoeg mensen om mee te kletsen.
De 2e week is vandaag begonnen. Deze week zullen we voor het eerst een thema hebben. Het thema is: The nature and character of God. De spreker is Matti Gali. Een man met super veel levenservaring en de leider van deze basis.
Onze klasgenoten hebben allemaal facebook dus zo nu en dan zullen jullie ons vast voorbij zien komen in hun foto's! Verder plaatsten ik soms wat foto's op instagram.
We willen IEDEREEN enorm bedanken die ons gesteund hebben. We zijn enorm dankbaar dat we mede door jullie hulp hier mogen zijn. We zullen zelf enorm veel leren, en we zullen wat we leren weer uit kunnen delen naar mensen in nood.
Excuses voor eventuele spelfouten of rare zinnen. Ik heb geen tijd om er heel lang voor te zitten dus dit is zo uit m'n losse polsjes gestypt! :)
Heel veel liefs vanuit Brazilë,
Pim en Eline
-
26 Januari 2015 - 22:03
Carine:
Leuk meis! Geniet samen! -
26 Januari 2015 - 22:07
Gerda:
He P&E,
Superleuk om zo snel al ff wat te lezen! Een boel te doen dus.
Wat een getuigenis opzich dat er sinds YWAM zoveel verbetering is in het dorp.
Trots op jullie dat jullie daar zijn. Veel zegen en deel die Liefde maar uit!
Liefs,
Gerda -
26 Januari 2015 - 23:04
Sanne:
leuk om te lezen wat je daar precies doet!!
Veel succes en plezier voor jou en Pim. -
26 Januari 2015 - 23:18
Lisanne:
Wat leuk om nu al wat te lezen. Wat ontzettend mooi hoe ze daar die kinderen opvangen,
En wat ze de kinderen allemaal mee geven.!
Heel veel plezier daar.!!! En succes met de kakkerlakken ;).
liefs Lisanne -
27 Januari 2015 - 19:51
Anneke:
Al veel kleine stukje op ap , via skipe maar dit verhaal verduidelijkt alles
Indrukwekkend allemaal
succes en kracht toegewenst
X X
Liefs Anneke -
27 Januari 2015 - 20:26
Edward :
Mooi om deelgenoot te zijn -
28 Januari 2015 - 01:37
Arie & Nel Boer:
Liefs van ons, leuke blog. We leven mee, ook in gebed. -
28 Januari 2015 - 04:42
Grietje & Peter Kouwenhoven:
Wat leuk om jullie blog te volgen.
We zullen voor jullie bidden voor het mooie werk dat jullie daar in Recife verrichten .
Een gezegende gezond verblijf daar in het verre Brazilië.
Groetjes van Grietje & Peter. -
28 Januari 2015 - 10:17
Nienke Huls:
wauw wat een gave projecten!!! Heel veel geluk en mooie momenten gewenst!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
