Salvador en Show de Bola

Bepakt en bezakt stapten we de bus in met ongeveer 80 mensen van onze DTS en de basis hier. We hadden de hele week voorbereidingen gehad. Een hele week met dans (pim kreeg vrijstelling hier voor, hij zal het vastleggen op film op zich nemen), drama, spullen inkopen om mee te nemen en worship&voorbede. En nu gingen we dan echt: op naar Salvador! We waren gewaarschuwd voor de oncomfortabele omstandigheden: bloedje heet in de kamers, geen water en slecht eten. En toch hadden we er zin in omdat we geloofden dat er mooie dingen zouden gebeuren tijdens onze impacts op de straten van Salvador. De 16 uur durende reis ging goed. We kwamen aan bij een soort school waar we met 250 mensen zouden verblijven de komende 5 dagen.

Alles bleek mee te vallen: Pim en ik sliepen op de 'getrouwde stellen' kamer en daar hadden we airco. Het water deed het best vaak, we hebben bijna elke dag kunnen douchen. Het eten was heerlijk, bijna beter dan op de basis! Het viel ons dus alles mee. Het enige oncomfortabele was dat je met 250 mensen leeft in een schooltje dat niet bedoeld is voor zoveel mensen. Het gebouw was vol gepropt en de douche en wc's draaien overuren waardoor het vies was. Maar we mochten niet klagen, het had allemaal veel erger gekund!

Tijdens onze impacts op straat moesten we heel voorzichtig zijn. Het is daar niet veilig. Al helemaal niet 's nachts, en we waren 's nachts op pad. Het lopen van de ene naar de andere plek ging door middel van een 'Human Chain'. Alle mannen liepen in een grote cirkel, hand in hand. Alle vrouwen liepen in het midden van die cirkel. Waarom? Omdat het regelmatig gebeurd dat je als vrouw aangeraakt, aangerand of zelfs meegenomen wordt. Er lopen ook bepaalde mensen rond in een speciaal kostuum (blauw met wit). Ze heten Filhos de Gandhy. Hun doel is zo veel mogelijk vrouwen vast te pakken en te zoenen, met als doel ze in bed te krijgen. Of je nou wil of niet, ze pakken je vast en zoenen je op je mond. De 'Human Chain' was dus heel belangrijk!!
Als we een plek gevonden hadden om onze impact te doen maakten we met alle mensen van het team (we gingen in groepen van ongeveer 40) een halve cirkel. in die cirkel werden dan de eerste 'acts' gedaan. Dit was vuurspugen bijvoorbeeld. Dit trekt de aandacht van de mensen die voorbij lopen, ze bleven staan. Dan kwam er vaak een dans, Brazilianen houden van dansen en ze kunnen het super goed! We eindigden dan met een drama stuk wat laat zien wie Jezus is en wat Hij voor je kan doen in je leven. Hierna gingen we met de mensen in gesprek die hadden staan kijken.

Het is bijzonder hoe open de mensen waren. Ik ging er samen met een vriendin en een vertaler op uit, Pim was onze cameraman, en we spraken de mensen aan. We konden diepe gesprekken hebben, mensen openden hun hart over problemen in hun leven of over wat er in het verleden gebeurd was. Met de een hadden we een diep gesprek, de ander barstte na het zien van de drama in tranen uit en die konden we dan troosten. Wij konden vertellen over Jezus, en veel mensen maakten de keuze om hun leven aan Jezus te geven!! Er was ook een vrouw die altijd stekende pijn bij haar borstkas had, we spraken er genezing over uit en de pijn was weg! (moeilijk te geloven voor alle niet christenen out there, maar geloof mij: dit zijn dingen die Jezus nou eenmaal doet :D) We brachten de mensen in contact met een kerk of christenen in hun stad, zodat ze begeleid kunnen worden nu ze de belangrijkste keus van hun leven gemaakt hebben.
Dit zijn ónze verhalen, maar er is nog zó veel meer gebeurd. In totaal werkten we met 250 mensen die allemaal zulke gesprekken en bijzonder getuigenissen hadden. Het had echt een impact!

Het was een hele bijzondere ervaring. De impacts, bedoeld voor de mensen op straat in Salvador, hadden ook een impact op ons eigen hart! Het werkt beide kanten op.

Na 5 dagen gingen we weer terug. Het was heel vermoeiend omdat je 's nachts op straat bent. We hadden zin om weer lekker naar 'huis' te gaan en ons eigen plekje te hebben. De terugreis ging redelijk goed. De bus stopte wel even, in the middle of nowhere. We hebben 1,5 uur stil gestaan wat niet zonder gevaar is want 's nachts is het niet veilig in Brazilië. Dus een stil staande bus volgeladen met mensen had een makkelijk doelwit kunnen zijn voor overvallers. Gelukkig was de bus na 1,5 uur gefixt en reden we weer naar huis.

Vandaag zijn Pim en ik mee geweest met het project Show de Bola. Ik heb hier in de vorige blog al wat over verteld. Het is een voetbalclub voor de mensen uit de buurt hier (de buurt hier is een hele arme wijk, vroeger een sloppenwijk). Jongens komen hier elke dag voetballen. Ze worden getraind in hun voetbal skills maar ook in hun karakter. Een paar keer per week gaan mensen van de staff de buurt in om de families van de jongens te bezoeken. Er zijn door de jaren heen bijzondere relaties gebouwd, en door die relaties hebben mensen Jezus leren kennen. Het is een super mooi project, het zit enorm goed in elkaar. Pim en ik gingen mee om een familie op te zoeken. Dit is het verhaal van Caua (8):

Caua is een enorme voetbalfan. Hij hielt van voetbal, en hij zat bij Show de Bola. Zijn ouders zijn allebei drugsverslaafd. Zijn moeder gebruikt Crack. Zijn vader steelt om aan geld voor drugs te komen. Een poos geleden werd hij betrapt op inbreken in iemands huis en de huiseigenaar schoot 6 keer op hem. Hierdoor raakte hij verlamd en hij zit nu in een rolstoel. Er werd nooit goed op Caua gelet, hij zwierf 's nachts vaak op straat. Doordat er niet voor hem gezorgd werd was zijn imuumsysteem heel slecht. Er kwam een infectie in zijn benen. Het is een zeldzame ziekte. Deze is verwaarloost. Het gevolg is dat zijn beide benen 2 maanden geleden tot vlak onder de knie geamputeerd moesten worden. De mensen van Show de Bola hebben dit ziekenhuisproces begeleid. Caua heeft dus nu geen onderbenen meer. Caua is, zo jong als hij is, erg sterk en dapper. Hij heeft altijd een lach op zijn gezicht en ziet de dingen positief in. Wat een voorbeeld is dat kleine jongetje!

We zochten zijn familie op vanmiddag, zijn tante en oma's die nu voor Caua zorgen. Door ze regelmatig op te zoeken weten ze dat we (YWAM) om ze geven en ze willen helpen. Terwijl de Show de Bola staff met een oma van Caua praatte, hebben wij spelletjes gespeeld met 2 nichtjes van hem. Later zochten we Caua zelf op in een soort apotheek. Zijn verband moest verschoont worden. We zagen hem zitten en het deed pijn in ons hart. Zo'n klein mannetje, dol op voetbal, zonder onderbenen. Maar zijn positiviteit raakte ons. Hij vertelde grapjes en als ze het over zijn moeder hebben zegt hij dat hij voor haar bidt. Nogmaals: wat een voorbeeld. Zijn moeder is ergens de schuldige voor zijn probleem. Als zij er voor hem was geweest had het niet zo ver hoeven komen. En toch is hij vrolijk en bid hij voor zijn moeder.
Caua moest naar het ziekenhuis gebracht worden, het verband in de apotheek was op. Wij zijn toen ook naar huis gegaan. We hopen binnenkort nog een keer heen te gaan om te zien hoe het met hem gaat.

Bid voor Caua en zijn familie!!

Het is zo mooi om te zien dat ze vanuit YWAM uitreiken naar zulke hopeloze families! Helaas kunnen we als DTS student niet heel vaak mee. Eerder stuurden ze de DTS studenten vaker mee de straat op om straatkinderen te ontmoeten en relaties met ze te bouwen. Maar nu doen ze dat nog maar heel weinig omdat ze zagen dat het niet goed was voor de kinderen op straat. Het bracht onrust omdat er telkens nieuwe gezichten waren. En door die onrust duurde het langer voordat ze het vertrouwen van de kinderen gewonnen hadden. Pim en ik zullen dus minder actief zijn onder straatkinderen dan we hadden verwacht. We vinden het oke, het gaat om het welzijn van die kinderen niet om onze mooie ervaring met hen. En onze tijd hier is zo bijzonder, we leren zo ontzettend veel ondanks dat we niet veel met straatkinderen doen!

Vandaag hadden we nog een dag les over: Renouncing your rights. Heel goed en leerzaam. Morgen hebben we wat werktaken op de basis, zondag zijn Pim en ik vrij en hopen we naar het strand te kunnen!! Na Salvador zijn we toe aan een dagje relaxen :)

Bedankt voor het lezen van onze blog, het doet ons oprecht veel dat jullie zo betrokken zijn. Mocht je vragen hebben dan horen we dat graag!!


Veel liefs vanuit Recife,

Pim en Eline